Trudy Dehue

Mijn meest recente boek is Ei, foetus, baby. Een nieuwe geschiedenis van zwangerschap. (Atlas Contact, 2023). Het kreeg meteen enorme aandacht in de pers. Voor meer informatie zie www.trudydehue.nl.

In 2008 publieerde ik De depressie-epidemie. Over de plicht het lot in eigen hand te nemen dat begin 2023 zijn 11de druk beleefde. Dit boek vraagt hoe het kan dat alle falen en verdriet de benaming 'depressie' gekregen heeft en werkt als antwoord uit dat dit kon gebeuren in een samenleving die geluk en gezondheid steeds meer als een individuele keuze is gaan zien, en ongeluk evenals ongezondheid dus ook.Die individualisering noem ik 'gezondheidspolitiek'.

In 2009 kreeg ik de NWO Eurekaprijs omdat 'De depressie-epidemie' wetenschappelijke gedegenheid combineert toegankelijkheid voor een breder publiek. In hetzelfde jaar was ik te gast in het programma Zomergasten en in 2019 ontving ik de Akademiepenning van de KNAW vanwege de 'moed, nieuwsgierigheid en zorgvuldigheid' waarmee ik 'openbare en nuttige discussies aanzwengel over wetenschap'..

In het tweede decennium van de huidige eeuw begon de gezondheidspolitiek de nadruk leggen op preventie, maar helaas nauwelijks preventie door politieke maatregelen die geljkheid bevorderen.De vroegere boodschap 'ken je stoornissen en vraag om hulp' werd nu 'ken de stoornissen en voorkom dat jij of je kind er een krijgt'. Mijn boek Betere mensen. over gezondheid als keuze en koopwaar (vijf drukken) gaat hierover en verscheen in 2014.

Dit boek gaat ook in op het vele hersenonderzoek naar menselijke (ab)normaliteit en laat zien dat dergelijk onderzoek nooit 'de' werkelijkheid kan weerspiegelen. Hersenen ‘lichten’ niet ‘op’ en er hangen ook geen bordjes 'stoornis' in het brein. Wat als een stoornis telt, maken psychiaters uit. Terwijl er veel wetenschap is die allerlei menselijke eigenschappen als een teken van psychische stoornis ziet, betoogt dit boek dat er juist een variëteit aan  mensen moet mogen bestaan. Want dat bevordert de maatschappelijke vooruitgang zowel als het individuele geluk. Het zou dus weer normaal moeten worden om af te wijken.

Vergelijkbare thematiek komt terug in Ei, foetus, baby. De echo heeft zeker vooruitgang gebracht maar vooruitgang is dat altijd in één bepaalde richting. Technologie levert geen neutrale blik op de inhoud van een zwangere buik, want die bestaat uit vlees, bloed en botjes en niet uit inkt, papier en pixels. Dit boek bespreekt dat feiten altijd een verbeelding en geen afbeelding van de werkelijkheid zijn. Zelfs wat telt als een zwangerschap en dus een abortus is een kwestie van menselijke besluiten.